Siarka jest jednym z najważniejszych składników w nawożeniu rzepaku ozimego. Wysokie zapotrzebowanie na ten makroelement jest zresztą charakterystyczne dla wszystkich roślin z rodziny krzyżowych. Wynika to m.in. z wysokiej zawartości olejków gorczycznych, w skład których wchodzi właśnie siarka. Podaje się, że na każdą tonę plonu głównego, z odpowiednią ilością plonu ubocznego, rzepak pobiera 10-15 kg S (25-37,5 kg SO3), co przy plonie 4 t oznacza potrzeby na poziomie 40-60 kg S (100-150 kg SO3).
Z ważnej roli tego składnika zdaje sobie sprawę większość rolników, dlatego w wiosennym nawożeniu siarka jest uwzględniona tuż po azocie N. Ze względu na lepsze wykorzystanie azotu, jest ona dostarczana najczęściej przy wczesnowiosennej aplikacji tego składnika (w formie siarczanu amonu i pochodnych) lub przed I dawką N (w formie siarczanu magnezu, wapnia). Nie każdy jednak zwraca uwagę, w jakich fazach rzepak wykazuje największe zapotrzebowanie. Możemy to zaobserwować za pomocą wykresu:
.jpg)
Jak możemy zaobserwować na początku wiosennej wegetacji znacząco wzrasta zapotrzebowanie na siarkę, dlatego stosowanie jej tuż przed tą fazą jest jak najbardziej uzasadnione. Jednocześnie możemy zauważyć, że szczyt zapotrzebowania na ten makroelement przypada w okresie kwitnienia. Może to rodzić pewne wątpliwości, czy siarka zastosowana przed startem wegetacji będzie jeszcze wtedy dostępna dla roślin. Należy tu wspomnieć, że możemy zaliczyć ją do składników silnie narażonych na wymywanie. Niedobory siarki w fazie kwitnienia mogą nas wiele kosztować. W takiej sytuacji rzepak wytwarza kwiaty jasnożółte (czasem nawet białe), co skraca okres kwitnienia. Nasiona w łuszczynach są mniejsze, jasnobrązowe, posiadają również słabsze zaolejenie. Wszystko to wpływa na plon, a niższe zaolejenie to dodatkowe potrącenia przy sprzedaży. Odnośnie dostępności siarki po jej zastosowaniu wiele może wyjaśniać kolejny wykres:
.jpg)
Jak możemy zaobserwować dostępność siarki z nawozów jest różna, siarczan amonu i nawozy na nim oparte szybko udostępniają ją roślinom, zaopatrując je podczas rosnącego zapotrzebowania na ten składnik. Jednak zdecydowana większość nawozów ma siarkę w pełni dostępną do ok. 20 dni, a to zdecydowanie za krótko, aby zapewnić pełną dostępność w fazie największego zapotrzebowania, czyli kwitnienia. Nawozem wykazującym najdłuższą dostępność jest Elplon Sprint.
Elplon Sprint
To nawóz potasowy, który w swoim składzie zawiera siarkę oraz dodatkowo wapń, magnez i sód. Siarka zawarta w Elplonie Sprint jest dostępna dla roślin ponad 50 dni. Dzięki temu będzie ona do wykorzystania w terminie, gdy jest najbardziej potrzebna. Oczywiście nawóz ten stosujemy jeszcze przed nawozami azotowymi, gdy wilgotność gleby jest wysoka, a dodatkowe opady ułatwiają rozpuszczanie oraz przemieszczanie w zasięg systemu korzeniowego.
Obecność innych makroelementów przynosi dodatkowe korzyści. Jak możemy zaobserwować na wykresie 1., największe zapotrzebowanie rzepaku na potas występuje wiosną, dlatego warto stosować go również w tym terminie. Świetnie sprawdzi się Elplon Sprint, który stanowi źródło wysoce przyswajalnego potasu. Podobnie wygląda to w przypadku wapnia. Potrzeby rzepaku są bardzo wysokie, a niestety, nawet gdy gleba ma odczyn obojętny czy lekko zasadowy, nie zapewni to ilości składnika niezbędnej dla roślin. Magnez jest potrzebny, aby spełnić założenia prawa minimum.
Korelacja między azotem a potasem, wapniem czy magnezem
Warte podkreślenia jest też to, że istnieje pozytywna korelacja między azotem a potasem, wapniem czy magnezem. Nie tylko siarka wpływa na lepsze wykorzystanie azotu. Działają tak również te makroelementy. Jest to o tyle istotne, że obecne przepisy prawa nie pozwalają na stosowanie nawozów azotowych przed 1 marca. Wegetacja najczęściej rusza wcześniej i nawożenie tymi składnikami pozwoli roślinom szybciej uzupełnić azot, gdy będzie on mógł być zastosowany.
Połączenie sodu i potasu
Ostatnią kwestią jest sód. Jak wiadomo jest to składnik mogący w pewnej części zastępować potas w nawożeniu roślin. Warto dodać, że przy łącznym stosowaniu sodu i potasu rośliny sprawniej sterują aparatami szparkowymi, zapewniając mniejsze utraty wody przed liść, przekładając się na lepszą tolerancję roślin na okresowe niedobory wody.
Warte zastanowienia jest, czy lepiej plonować będzie rzepak nawożony azotem i siarką czy rzepak nawożony (poza azotem i siarką) dodatkowo potasem, wapniem, magnezem i sodem?
