Sezon 2017 nie był łaskawy dla producentów ziemniaków jadalnych i przemysłowych. Wyjątkowo chłodna wiosna w połączeniu z intensywnymi opadami deszczu przyczyniła się do utrudnionych i przedłużających się wschodów ziemniaka. Problemem była również słaba efektywność ochrony herbicydowej, opartej na działaniu środków doglebowych, zawierających substancje aktywne, takie jak: linuron (zakaz sprzedaży środków na nim opartych obowiązuje od 3.06.2017 r.), chlomazon czy metrybuzynę, które nie były w stanie uchronić wielu plantacji przed wystąpieniem zachwaszczenia wtórnego. Dodatkowo pomimo prowadzenia szeroko rozbudowanej ochrony fungicydowej, problemem było wystąpienie w okresie letnim bardzo dużej presji chorób, w tym również jednej z najniebezpieczniejszych, czyli zarazy ziemniaka. Biorąc pod uwagę powyższe, przystępując do planowanego zbioru powinno się uwzględnić w programie ochrony roślin desykację naci.
Do najpopularniejszych desykantów zalicza się środki, które zawierają takie substancje aktywne, jak karfentrazon etylowy, jon dikwatu oraz glufosynat amonowy.
Znaczenie desykacji w uprawie polowej ziemniaka
Stosowanie desykacji w uprawie polowej ziemniaka skutkuje m.in.
zwiększeniem zdrowotności w wyniku zahamowania przemieszczania się wirusów z części nadziemnych do bulw, ograniczeniem porażenia zarazą ziemniaka, a także w wysokim stopniu ograniczeniem uszkodzeń mechanicznych w czasie zbiorów. Często przy prowadzeniu intensywnej plantacji, która wytwarza dużych rozmiarów nać, dochodzi w czasie zbiorów do odrywania się bulw od stolonów, a co za tymi idzie – do strat na skutek pozostawienia bulw na polu. Rozwiązaniem jest szybkie i efektywne zasuszanie naci, które zapobiega stratom ilościowym. Z racji tego, że ww. substancje aktywne (poza glufosynatem amonowym) wykazują działanie kontaktowe i ich przemieszczanie jest bardzo ograniczone, wskazane jest stosowanie dawek dzielonych w celu zapobiegania odrostom młodych liści ziemniaka, co mogłoby się przełożyć na wtórne porażenie przez patogeny chorobotwórcze.
Terminy przeprowadzania desykacji
Odpowiedni termin przeprowadzenia zabiegu zasuszania wyznaczany jest na podstawie warunków agrometeorologicznych dla danego regionu. Dla
odmian wczesnych jest to
przełom lipca i
sierpnia, dla
odmian średnio wczesnych –
I i II dekada sierpnia, a dla
odmian późnych –
czas do końca sierpnia. Termin zbioru wypada po upływie około 10–14 dni po przeprowadzeniu desykacji. Z tak prowadzonej plantacji można z powodzeniem przeznaczyć bulwy ziemniaków do wielomiesięcznego przechowywania, bez ryzyka wystąpienia większych strat przechowalniczych.
